Op weg naar Orlando!

Vanmorgen ging de wekker vroeg.....erg vroeg, 5 over 4... Allemaal uit bed en aankleden. De laatste spulletjes in de koffer en we're set to go! Om 4.40 kwam de taxi voorrijden, deze had pa al opgehaald.
Na een donker ritje, waarbij de taxichauffeur na Sint Niklaas nog een paal liet flitsen, komen we aan in Brussel. De tocht door Brussel lijkt nog het langst te duren, hier schiet het niet echt op en is het al beduidend drukker met verkeer. Bij Brussel Midi stoppen we bij de ingang waar ook de balies van Air France zijn. De taxichauffeur helpt ons met de bagage tot aan de balie, waar we afscheid nemen. Aangezien inchecken via de website niet lukte gisteren moeten we dit hier nog even doen. De dame achter de balie heeft alleen onze paspoorten nodig. De boardingpassen van Atlanta-Orlando kan ze nog niet uitprinten, dit moeten we bij de balie van de bagage drop-off proberen.
Je kunt hier ook nog je koffers wegen om eventueel om te pakken, dit hoeven wij niet te doen. We hebben drie koffers bij, de zwaarste is 20 kilo, maar daar zit ook nog een lege koffer in, de andere zijn 15 en 13 kilo.
We halen een koffie bij de Panos, en drinken deze in de hal op. Rond tien voor zeven gaan we naar boven, waar de trein al staat maar we nog niet in mogen. Niet veel later mogen we dan toch instappen, maar eerst nog even de bagage afleveren.




De treinreis verloopt voorspoedig, helaas is het erg mistig buiten waardoor we geen zicht hebben naar buiten. Tessa en Thijmen vermaken zich op de DS en Nienke met haar tas.




Op CDG is het even wachten tot alle koffers op het perron zijn gezet, dan naar de lift waar we nog lang moeten wachten op de lift die ons naar boven brengt. Dan begint een lange wandeling helemaal naar de andere kant van E2. Bij de bagage drop off zijn we redelijk snel aan de beurt, maar ook hier kunnen we nog geen boardingpassen krijgen. We moeten het nog eens aan de balie bij de gate proberen. Ook goed. Eerst nog een sanitaire stop en dan nog even aan de caffeine voor we door de douane gaan.
Hier mogen we door Sky priority is ons verteld. Dus wij daar in de lange rij aansluiten, maar de gewone rij is nog vele malen langer. Ik moet zeggen, het is druk maar er staan veel mensen het te regelen. mensen die hun overstap moeten halen mogen voor, mensen die voor willen steken worden teruggefloten. Wij worden uit de rij gehaald en gelijk vanvoren gezet, dit dankzij bebe ofwel Nienke. Door de douane weer een stuk stappen naar een treintje die ons naar een andere terminal brengt, door de security ( weer mogen we iedereen voorsteken). Al het drinken wat nog in de tas zit willen we weggooien, maar dat hoeft niet omdat we een baby mee hebben? Weer verder langs de tax free shops waar we alleen even door de chocoladewinkel lopen (wat een prijzen). Weer een sanitaire stop en een nieuwe luier en dan helemaal doorlopen tot aan gate E74, jawel de laatste..... Ook hier weer in de Sky Priority rij en binnen no time staan we aan de gate, terwijl de gewone rij aardig wat metertjes lang is. Hier kan alleen de boardingpas van Frank worden uitgeprint, de rest niet. We moeten in Atlanta langs de transferbalie.
In het vliegtuig zitten we op rij 36 A t/m E (777-200). Mooie plaatsen en de twee plaatsen naast mij zijn leeg, dus heb ik na de take off ingenomen. We zijn met 20 minuten vertraging vertrokken, 11.15 u. Maar als het goed is komen we eerder dan gepland in Atlanta. Dat is wel fijn, want de anderhalf uur overstaptijd baart ons wel zorgen.
De vlucht verloopt goed. Frank zit met Tessa en Thijmen aan het raam, zij gedragen zich voorbeeldig heel de vlucht. Nienke is een ander verhaal, ze krijgt wel een bassinette, maar ligt er de hele vlucht een uurtje in te slapen. Dat is ook alles wat ze de hele vlucht heeft geslapen.... Voor een dreumes van anderhalf wel weinig. Af en toe zet ze een behoorlijke keel op...








Het vliegtuig is niet vol, plek zat misschien nog geen twee derde gevuld. We worden goed verzorgd, geen klagen over Air France, chapeau!




Op Atlanta is het druk, heel druk! Het is niet voor niets de grootste luchthaven. De rij bij de douane is lang, ik schat dat we een minuut of 40 in de rij hebben gestaan. We zijn wel vlug klaar, geen gekke dingen gelukkig! Even alle vingers laten scannen en nog op de foto.
Daarna naar bagageclaim, waar onze koffers al op de band draaien, alleen is de autostoel hier niet, die blijkt aan de andere kant van de hal te zijn. Jawel, dat van de ene naar de andere kant lijkt ons credo vandaag!
Wij gaan alvast in de rij staan van customs, terwijl Frank om de stoel loopt. Hier is het enkel het briefje afgeven dat we niets aan te geven hebben. Op dit moment weten we nog niet dat er een potjes met zaden in de koffer blijkt te zitten (Thijmen zijn moederdagcadeau) en er nog een appel in een rugzak blijkt te zitten. Oeioei, iets wat echt niet mag.....
Daarna met de meute in een errrrg drukke hal. Hier eerst naar de transferabele van Delta, waar we gelijk worden geholpen maar dit wel 25 minuten duurt. Er staan maar op 2 boardingpassen stoelen, de rest hoort wel aan de gate waar die zit? Nou ja, we zien wel. Dan de koffers af geven, terwijl ik in de rij ga staan. Er staan mensen van de luchthaven te roepen om in rijen te staan en niet te aarzelen, gewoon aansluiten. We zijn net een hoop koeien in een kraal. Een dame vraagt aan me of ik alleen met Nienke ben, nee hoor de rest is de koffers wegbrengen. Wanneer de rest bij mij is mogen we met de dame meelopen, langs de lange rij in een kortere rij. Toch hebben we zeker ruim 20 minuten nog staan wachten, maar de gewone rijen waren zeker 5 keer zo lang. Daar worden dus de handbagage gecontroleerd en moet je door een detectiepoortje of bodyscan.
Alleen wel met je schoenen uit...Niet echt proper hoor iedereen op blote schoenen, de lucht die hier hangt liegt er ook niet om.
Onze rugzak moet twee keer door de scanner, en dan nog eens apart worden gecontroleerd, ze zien iets verdachts? Maar er word niets gevonden. (de volgende dag ontdekken we in de rugzak een appel die we waren vergeten weg te gooien, goed gecontroleerd dus ;-))
Dan in de peoplemover in naar een andere terminal, daar komen we op de foodcourt uit. Mmm, dat ruikt hier lekker! Helaas is het al voorbij de boardingtijd dus doorlopen maar weer! Bij de gate aansluiten in de rij, ze zijn al aan het boarden. Er staat maar 1 dame aan de balie en als wij aan de beurt zijn moeten we apart gaan staan. Er blijkt iets met onze boardingpassen te zijn. Het probleem van de transferbalie is gewoon doorgeschoven naar de gate, handig. De dame wacht op iemand om haar te helpen en als deze er is krijgt hij de wind van voren. Uiteindelijk krijgen we allemaal een pas met stoelnummermen mogen we met de laatste 10 het vliegtuig in. We zitten 10 rijen van elkaar. Frank en pa zitten samen en ik zit samen met de drie kids op de achterste rij. Thijmen valt al in slaap als we bij de gate worden weggeduwd. Nienke maakt er weer een potje van.... De vlucht is erg warm, gelukkig duurt het maar een uurtje. De landing gaat vlug, jammer genoeg moeten we nogal lang aan de gate wachten, echt koeler wordt het er niet op. De achterdeur gaat ook nog open, even likt dat lekker, tot er warme kerosinelucht binnenkomt. Een meisje voor ons moet overgeven, zij blijken uit Engeland te komen en hebben ook een lange reis achter de rug. Aangezien wij van achter zitten gaan we ook als allerlaatste uit het vliegtuig. Frank komt even helpen, de handbagage, Nienke en een steeds slapende Thijmen is niet echt iets voor mij alleen.....
Uit het vliegtuig word er door een paar van ons een plaspauze ingelast, wat mij de kans geeft Nienke en Tessa even een shirt aan te trekken. Doorlopen naar de peoplemover en dan de bagage ophalen.




Die ligt er al dus weer de lift in en de lange hal door (weer al?) naar Dollar. Hier zijn we vlug aan de beurt en nee die Grote bak hoeven we niet en al die verzekeringen ook niet....dan blijkt dat hij mij ineens de voornaam Terneuzen heeft gegeven ne achternaam Esmiranda. Eh, meneer dat klopt niet hoor, daar is de ooievaar me komen droppen..... Dus alles weer aanpassen en opnieuw alle schermpjes door. Het eindbedrag staat op $0 dus dat klopt. Naar buiten, Pff wat is het warm, de weg over steken naar de garage om een witte Dodge Caravan uit te kiezen. Er stonden vele van de deze, in verschillende kleuren, en nog twee Kia's, maar die waren maar karig vanbinnen. Pa gaat voor een Jeep Liberty.
Koffers erin en wegrijden maar. Even zoeken hoe deze automaat werkt, ook al rijden we thuis ook met een automaat deze is weer net anders.
We vervolgen onze weg en stoppen bij de Publix, maar gaan eerst even bij Wendy's iets eten. Vlug door de Publix om wat drinken en een paar dingen voor het ontbijt en we rijden weer verder. Iets rond negen uur zijn we bij Watersong resort. Vlug door de gate naar de villa. Hij ziet er mooi uit, maar ik moet eerlijk zeggen, vlug koffers open en pyjama's eruit en de kids in bed leggen.
Tom en Anita, bedankt voor de kaart en de wijn!

Wij drinken nog wat en duiken ook het bed in. We zijn ondertussen 24 uur op, het is genoeg geweest voor vandaag!
- Posted using BlogPress from my iPad